#5 Hoe Alexander Klöpping mij bij de afgrond wegtrok
...en 12 redenen waarom je nu moet beginnen met een nieuwsbrief
Ik hoor dat er van alles tegen me gezegd wordt, maar niets komt binnen. Mijn hoofd zit vol, het past er simpelweg niet bij.
Als ik in november de laatste aflevering van mijn podcast afrond valt er een grote last van mijn schouders. Het maken van een documentaireserie is het leukste werk dat ik me kan voorstellen, maar het valt me ook zwaar. En niet alleen mij, het raakt ook mijn gezin, mijn relatie. In een periode van ruim zes maanden ben ik vaak afwezig. Niet zo zeer fysiek, vooral mentaal. Ik zit avond na avond te werken achter mijn laptop en het verhaal neemt langzamerhand een beslag op mijn werkgeheugen, waardoor ik vergeetachtig word en minder goed luister.
Dus in de weken na de podcast probeer ik er écht te zijn. Ik blijf een dagje thuis op haar vrije dag, breng een kop koffie naar boven voordat ze wakker wordt, haal de kinderen extra vroeg op van de opvang en luister naar iedereen met twee honderd procent aandacht. Na een week of twee rustig aan doen ga ik weer naar kantoor, maar kom dan oog in oog te staan met een vrijwel lege agenda. Voor acquisitie had ik namelijk evenmin mentale ruimte en voor nieuw vrij werk ontbreekt het nog aan inspiratie. Geconfronteerd met deze realiteit beginnen twee interne processen mondjesmaat grip op mij te krijgen; gepieker over mijn loopbaan en zorgen over geld.
Van een afstand zie ik dat ik me nergens zorgen over hoef te maken. Ik heb spaargeld, de serie is goed ontvangen en commercieel werk komt eigenlijk ook al jaren in een geleidelijke stroom op mij af. Desalniettemin ben ik de ratio niet de baas en wint in dergelijke periodes steevast de onrust. De timing van dit klassieke zwarte gat valt dit jaar extra ongelukkig, want de winter is in aantocht. De dagen worden zienderogen korter en de laatste jaren heb ik daar in toenemende mate last van. Als klap op de vuurpijl overlijdt er begin januari plotseling iemand die me heel dierbaar is en dan voel ik voor het eerst dat ik moet oppassen.
Een depressie wil ik het niet noemen, maar sterker dan ooit heb ik het gevoel dat ik mijzelf uit deze mentale situatie móet trekken, omdat ik anders mogelijk wel in de somberte wegglijd. Dus ik bedenk; ik moet mijzelf nu actief houden. Ik moet haalbare, overzichtelijke doelen stellen. Doelen waarbij enerzijds de kans op falen laag is, maar er anderzijds wel iets te overwinnen valt.
In de zoektocht naar deze activiteit stuit ik op de wekelijkse LinkedIn-post van oud-psychiater Bram Bakker en de nieuwsbrief van
Inmiddels ben ik vijf weken verder en ben ik oprecht verrast door de positieve uitwerking die het op me heeft.
Ik ben creatiever. De hele week kijk ik bewuster om me heen, omdat ik ideeën voor de nieuwsbrief aan het verzamelen ben. Zo verzamel ik ondertussen ook allemaal ideeën voor (vrij) werk.
Ik leer sneller. Al mijn gedachten die normaal zouden blijven rondzingen in mijn hoofd moet ik nu helder op papier krijgen en wegen. Slaat het ergens op? Waarom werkt dit zo? Dit zorgt er onbedoeld voor dat deze leerprocessen veel sneller gaan dan voorheen.
Ik maak mezelf zichtbaar. Ik bereik nu honderden mensen met één nieuwsbrief, wat vele malen effectiever is dan een ongemakkelijke mail naar bestaande connecties of een enkele LinkedIn-post. Ook heb ik de eerste nieuwsbrief als expertblog weten te plaatsen in een vakblad (Adformatie), wat dubbele winst is want daar hoef ik vrijwel niets extra's voor te doen.
Ik kan effectiever rust nemen. Omdat ik mijn weekend ben begonnen met iets nuttigs, ben ik geneigd om mijzelf daarna de rust te gunnen.
Ik overwin angsten. Foutloos spellen is in verband met mijn dyslexie lastig en met een wereld vol taalpuristen is het schrijven voor een publiek voor mij een obstakel.
Ik kom met nieuwe mensen in contact. Inmiddels ben ik door tientallen vakgenoten benaderd. Hier vloeien vervolgens allemaal gesprekken en afspraken uit voort.
Ik voel me kortweg stukken beter, door al het bovenstaande.
Daarnaast worden de dagen inmiddels weer langer en loopt er op het werk ook weer van alles, dus deze winterdip hebben we weer overleefd.
Ja, ook ben ik nog geregeld somber, maar dat is gezien het verlies van mijn naaste ook een gevoel dat er mag zijn en waarvan ik ook wil dat het er is. De winst is bovenal dat ik een tool heb gevonden om mezelf uit onproductieve gedachtestromen te trekken.
Dan zijn er natuurlijk ook nog tegenvallers in dit proces;
Het kost me meer tijd dan gedacht. De twee uur die ik mezelf oplegde overschrijd ik. De eerste nieuwsbrief koste me al snel een halve dag en afhankelijk van het onderwerp ben ik de ene keer korter en de andere keer langer bezig.
Ik ben (nog) afhankelijk van anderen. De brieven laat ik tegenlezen door meerdere mensen, al neemt het allemaal wel af. Mijn doel is om op een gegeven moment volledig autonoom te schrijven.
Nieuwsbrief over nieuwsbrieven
Gegrepen door deze onverwachte positieve uitwerking van de nieuwsbrief ben ik vervolgens in de rabbit hole van de nieuwsbrieven gedoken en daar ben ik een fantastisch boekje tegengekomen.
De schrijver, David Hieatt, is een oud-copywriter van het beroemde reclamebureau Saatchi & Saatchi en hij richtte in 2011 een succesvol jeansmerk op die een nieuwsbrief als hun belangrijkste communicatiemiddel gebruikt.
En ja, dit gaat over de kracht van de nieuwsbrief, maar het gaat eigenlijk nog veel verder. Over het runnen van een bedrijf, over de kracht van perfectionisme en het volgen van alles waarvan je hart sneller gaat kloppen. Lezen (of luisteren) dus!
5 key takaways die ik uit het boek haalde.
Alles draait om tijd, want mensen zijn druk en snel afgeleid. Communiceer dus daar waar je het meeste tijd krijgt. Je kunt op Tiktok en Instagram gaan vechten je tegen miljoenen influencers en bedrijven voor een impressie van een hooguit een paar seconden. Of je kan een nieuwsbrief maken, die echt relevant is voor lezers, en je krijgt al snel een paar minuten. (Dit is eveneens waarom ik zo van het medium podcast houd, omdat de gemiddelde luistertijd daar 27 min is.)
Respecteer de tijd van je lezer. Voeg waarde toe en ben relevant. Hij vergelijkt de gemiddelde (slechte) nieuwsbrief met een dinertje waarin de persoon die tegenover je alleen maar over zichzelf zit te praten. Daar wil je het liefst bij weglopen. Zie een nieuwsbrief als een relatie. Je moet iets geven om iets terug te krijgen. Deel informatie, verdiep je in de ander en verras iemand en geef meer dan ze van je verwachten.
Verdiep je in je lezer en blijf trouw. Mensen zijn gewoontedieren. Probeer te achterhalen (of te testen) wanneer je lezer het meeste tijd voor je heeft, kies vervolgens een dag in de week en een tijdstip en blijf daar trouw aan.
De kop is bepalend. Besteed er dan ook belachelijk veel tijd aan. Je kan nog zo’n fantastisch stuk geschreven hebben, als niemand er op klikt ben je nergens. Idealiter vertelt je titel een verhaal met een personage en een zekere dramatiek. Zie mijn eerste vingeroefening in de titel van dit stuk. Werkt het?
Een nieuwsbrief maakt je platform onafhankelijk. Wat doe je als morgen Tiktok verbannen wordt? Als je Twitter-account gehackt wordt of mensen ineens van LinkedIn wegrennen omdat het een betaalde dienst wordt? Met een nieuwsbrief verzamel je emailadressen en die verdwijnen niet van vandaag op morgen. En als je morgen toch een ander email-platform wil gebruiken, dan neem je je lezers gewoon mee.
Om af te sluiten met Hieatts’ woorden:
"Geef de nieuwsbrief niet weg aan de stagiair, maak er werk van.”
PS. Ik maak deze nieuwsbrief graag zo relevant mogelijk.
Te lang? Te kort? Meer of minder tips? Meer of minder verhalen?
Laat het me alsjeblieft weten in de comments!
Dat was 'm voor deze week! Dank voor het lezen.
Delen is ❤️
Inschrijven is 🏆
Weer heerlijk om te lezen! Niet te lang en de bullets zijn perfect!
Het is altijd mooi dat wanneer je zelf met hersenspinsels bezig bent je sowieso meer open staat voor dingen die je triggeren! Ik loop al een tijdje rond met het idee om een nieuwsbrief te gaan schrijven, dus wie weet is dit nu het juiste moment én de ultieme trigger! 😉👌🏻
Maar het probleem van er “te” veel tijd insteken staat als ondernemer ook altijd op de loer! 😅 Maar aan de andere kant kan creativiteit niet vloeien wanneer men gelijk denkt aan het resultaat! Genieten van het proces, dat is het belangrijkst! 👍🏻
Met plezier gelezen, combinatie van persoonlijk inkijkje & leerzame info! Dankje!